۱۳۹۴ شهریور ۳۰, دوشنبه

دل نوشته های مادر بهنود رمضانی به مناسبت 28 شهریور سالروز تولد بهنود رمضانی

بهنودم نازنینم


نگاه معصومانه ات حزن همه غمها و دلتنگی هایی است که به گفته ی هدایت مثل خوره روح ادمی رو میخورد..
وقتی که روزها از پی هم می ایندوشب های بی حضورتو ومردانه شدن هایت مرا سخت در خود فرو می برد با نفرتی تمام نشدنی آه میکشم و تصویر لبخند معصوم وزیبایی تو نازنین در خیالم را مرحمی میکنم بر این زخم مزمنی که هر از گاهی از انزجار میخواهد فریادی بکشد وچون آتشفشانی دردهای هجران وغم ناجوانمردانه خاموش شدن شعله نو پای جوانی ات را فریاد کشد
اما تا به کی سکوت و هق هق حرفهای ناگفته در سینه ام سنگینی کند
بهنودم مادر به فدای همه ی هیاهوها ونداهایی که در جان داشتی و
ناگفته به خاموشی گرایید..
از کدام درد ناگفته بنالم که مادرانی چون خود را زخمی و رنجور از این ظلم اشکار زمانه میبینم
سعیدها،نداها،مصطفی ها،سهراب ها،کیانوش ها،شهرام ها،امیرها،محمدها،ستارهاو .....واینچنین رشیدانی که فریاد آزادگی سرودندو نخواستندخموش و بی تفاوت باشند.
وهر سال که به روز شمار زادروزت نزدیک میشوم بی تاب ترینم
شوق مهیا کردن بهترین تولد در شان و مقام بهنود ازاده ی اسمانی ام
وآه و لعنت ابدی بر اینان باد که بعد 4سال چه سفیه ونابخردانه صحه میگذارند ، بر طبل بی عدالتی میزنند وچه گستاخانه آنان که تن و جانت را آماج باتوم جهل و نادانی خود قرار داند
چگونه ان سیمای نجیب و مهربان تو با دیده گان گیرای تو در دل این نااهلان شفقتی برپا نکرد که البته اینان همان مزدوران کور و کری اند
که گوش به فرمانند
چه بگویم دلبندم که بعد چهارسال با همه رسوایی که با شهادت وگواهی پزشکی قانونی حتی،کارشناسان جعلی جمع کردند و اون همه ضربه و کبودی تنت را غیر عمد جلوه دادند
لابد بهنودم آنها حق داشتندکه در برابر تو از خود دفاع کنند
اگر چه انتظار نا به جایی بود که در این پگاهی که ظلم و بی عدالتی آشکار می کنند
به صبر وآرامش می خوانم خویش را وقتی قتل ستار عزیز را شبه عمد جلوه می دهند وصبر و دلاوری آن شیر زن رابه خود نهیب میزنم.
بزنید،
بنویسید،
لایحه صادر کنید،
اصلا همه ایران و مرزو بومش در سیطره شمایان اما،
دست بردن به خون بی گناه و پامال کردن حق در فردای قیامت،جزایی
برایتان در پیش است که خداوند شما را به حال خود گذاشته تا شاید
به خود آیید
بهنودم
عدالت الهی خود برترین است
پسر آسمانی ام که جاودانه ای در آسمان ایران زمین و به این خشنودم
که نام زیبای تو می درخشد در لیست آزادگان ایران زمین
حکم اینچنینی در پرونده آنچنان آشکاری که مانند سایر پرونده های
عزیزان این مرزو بوم نشان از کوردلی و قساوت قلب این نامردان روزگار دارد،چرا که در باور هر ایران آزاداندیشی در هرجای جهان شهید زنده جاویدی بهنودم.تولدت مبارک نازنینم.
بهنودم...
نامردمان روزگار با ما چه کرده اند...
که در بیست وسومین سالروز تولدت
تو خفته در گور سرد
و من در تب در اغوش کشیدنت میسوزم
مادر

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر