برای امیر ارشد تاج میر . فرزند مبارزم
امروز هم برای تو می نویسم . ای همیشه عشق . برای تو که همه ی زندگی ام هستی هرچند خفته در گوری سرد و بدون روح زندگی . اما تو روان منی . جان منی . امید نا امیدی های منی با خاطراتی سرشار از مردانگی
می خواهمت . می خوانمت . صدای تو در حنجره ی زخمی ام ناله می شود . آی مردم به ناله های من گوش کنید این ناله ها ضجه های مادری ست که جوانش را کشته اند . جرمش ؟...انسانیت و عشق بود . هنوز هم می کشند . هنوز هم شکنجه می کنند . هنوز هم. حلق آویز دار های بی عدالتی می شوند . زندانها پر از جوان است شکوفه های وطن . که جرمشان عشق است و آزادگی
فرزندانم را نکشید. . آنها را شکنجه نکنید . نفسهایشان را در عنفوان جوانی نبرید . بگذارید حتی در این وانفسای درد . که هوایی برای تنفس و غذایی برای خوردن نیست کنارم بمانند
در خلوتم گریه می کنم . گیس سپیدم را می برم . رخت عزا را از تن در نمی آورم تا دوباره عشق و اخلاق و آزادی . به سرزمین نفرین شده ام باز گردد .
آدرس تلگرام جامعه فرهنگيان ايران
https://telegram.me/IranianCulturalSociety
تازه ترين خبرهارا ازاين كانال دنبال كنيد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر